چرا پدر کویرهای ایران در رفت ؟
مقدمه
در برنامه رادیویی اخیر گفت و گوی داغ سبز بحث داغی پیرامون انتقال آب رودخانه ی زاب به دریاچه ارومیه و طرح جمع آوری نمک زمینهای خشک شده ی دریاچه ی ارومیه میان دکتر پرویز کردوانی و خانم مهندس فاطمه ظفر نژاد درگرفته که آقای دکتر کردوانی با حالتی برافروخته و ناراحت درهنگام پخش زنده خداحافظی و استودیو را ترک نمودند.
در ادامه ی بحث، آقای دکتر اسماعیل کهرم به صورت تلفنی به برنامه پیوسته و ضمن ادای احترام به پروفسور کردوانی، طرح جمع آوری نمک را - که توسط ایشان مطرح شده بود- غیرکارشناسانه و غیرعملی خواندند.
گفتنی است که آقای مهندس محمد درویش هم از ابتدای برنامه به صورت تلفنی در گفت و گوی داغ سبز مشارکت داشت که صحبتهایش چند مرتبه با واکنش دکتر کردوانی مواجه شد.
و اما
ظاهرا از زمانی که ، نمی دانیم کی ، عنوان پدر کویرهای ایران را به حضرت استاد پروفسور کردوانی ، استاد دانشگاه و چهرة ماندگار کشور داده ، امر بر ایشان بکلی مشتبه شده بطوری که گویا وجود و اعتبار خودشان را در گسترش بیابانها یا کویرها می دانند . غافل از این که عنوان داده شده ( درست یا غلط ) معنایش این است که یکی به میدان بیاید و مدافع این حقیقت باشد که حتی با بیابانهای کشور نیز نباید نامهربانی کرد چه برسد به دیگر اکوسیستم های کشور .
می توانستیم از ایشان سپاسگزار هم باشیم که قبول مسئولیت فرموده و پدری بیابانها را پذیرفته اند .اما قرار نبود حضرت ایشان شب و روز مهمان یکی از شبکه های رسانه میلی باشند و به بیان نقطه نظریات غیرکارشناسان بپردازند و همگان بویژه سدسازان و دیگر کلنگ بدستان باصطلاح توسعه کشور را به ویرانی مملکت فرا بخوانند .
نخست انسان از چنین رفتاری از سوی یک دانشمند و چهرة ماندگار شگفت زده می شود اما با کمی تأمل می توان دریافت که ایشان راه درست زیستن به روش خود را بخوبی یافته اند . زیستن و ماندن به بهای ویرانی یک کشور .
حیات وحش استان در تنگنای نبود آب و غذا
یکی به داد این زبان بستهها برسد
جانوران وحشی ( حیاتوحش ) بخش مهمی از اجزای تشکیل دهندة زیستبومها را تشکیل میدهند بطوری که وجود آنها در یک زیستبوم را میتوان شاخص تکامل و سلامت آن دانست .
دوام و بقای حیاتوحش در درجة نخست به امنیت ، و پس از آن به وجود غذا ، آب و عوامل اقلیمی وابسته است. تغییر یا تهدید هر یک از این عوامل ، اثرات مستقیمی بر بقای این موجودات دارد . برخی جانوران وحشی مانند پرندگان میتوانند از طریق مهاجرت و یا تغییر در رفتار حیاتی ، خود را از زیانهای ناشی از کمآبی دور سازند اما آبزیان، خزندگان، حشرات و چرندگان محکوم به تحمل شرایط سخت محیط خود میباشند.
در کشـور ما، وجود حیات وحش و مطالعات مربوط به آنها متأسفانه منحصر به تعدادی مناطق حفاظت شده میباشد که در مجموع ، درصد کمی از مساحت کشور را پوشش میدهند و توسط سازمان حفاظت محیطزیست مدیریت میشوند .
در این مناطق ، علاوه بر تأمین امنیت حیاتوحش ؛ سالانه اقداماتی برای جبران کمبود علوفه و آب مورد نیاز آنها از سوی سازمان حفاظت محیطزیست بهعمل میآید اما گاهی شرایط اقلیمی چنان دشوار میشود که این اقدامات به هیچوجه پاسخگوی نیاز این موجودات بیپناه و بیزبان نیست .
عمر و زندگی حیات وحش نیز در نتیجة غفلت یا ضعف مدیریت ما انسانها بهخطر افتاده است |
یکی از شرایط سختی که طی سالهای اخیر مدیریت مناطق حفاظت شده را بویژه در استان اصفهان و برخی مناطق مرکزی و جنوبی کشور دشوار کرده ، مشکل کمآبی است . با وقوع خشکسالی و کم شدن آب چشمهها در مناطق حفاظت شده ، پوشش گیاهی از بین میرود ، چرندگان از منطقه مهاجرت کرده و به دست سودجویان و ناآگاهان شکار میشوند ، میزان تخمگذاری پرندگان کاهش مییابد و در یک کلام تعادل موجود در طبیعت بهم میخورد . این شرایط چنانچه چندین سال ادامه یابد ، اثرات جبران ناپذیری بر مناطق طبیعی که سالانه زحمات زیاد و هزینههای هنگفتی صرف حفاظت از آنها شده ، میگردد .
استان اصفهان از جمله مناطقی است که طی سالهای اخیر با مشکل کمآبی دست به گریبان بوده است . این مشکل ، نه تنها زندگی جوامع انسانی بلکه حیات بهرهبرداران اصلی طبیعت ، یعنی حیاتوحش را نیز به شدت تحت تأثیر قرار داده است. به گفته آقای مهندس لاهیجانزاده ، مدیر کل حفاظت محیطزیست استان اصفهان ، آنچه در سال جاری بر مشکل کمآبی در مناطق حفاظت شده اضافه شده و وضعیت این مناطق را بحرانی نموده ، مشکل کمغذایی است . به گفته ایشان با نبود آب و اتمام پوشش گیاهی در مناطق حفاظت شدة استان ؛ دو مشکل کمآبی و کمغذایی ، هماکنون زندگی این موجودات بیپناه و بیزبان را در تنگنا قرار داده است . نگرانی مدیر کل حفاظت محیطزیست استان اصفهان اما از این نظر بیشتر است که شرایط مناطق حفاظت شدة استان در مقایسه با بسیاری از دیگر مناطق طبیعی کشور ، بهتر بوده و از نظر تراکم و تعداد حیاتوحش نیز در سطح کاملا مطلوبی قرار داشته است . از این رو ، مشکلات ناشی از نبود آب و غذا در مناطق حفاظتشدة استان اصفهان با وجود فراوانی تعداد وحوش ، سختتر و آسیبهای احتمالی آن نیز شدیدتر و سنگینتر خواهد بود .
اما مهمترین و اصلیترین مشکل مدیریت مناطق حفاظتشدة کشور که البته از گذشتههای دور هم وجود داشته ولی در حال حاضر بیش از پیش نمایان گردیده ، نااگاهی یا کمبود اطلاعات معدودی مدیران و تصمیمگیران است . برخی مدیران ، برنامهریزان و تصمیمگیران ، چه در سطح ملی و چه در استان ، توجه و رسیدگی به حیاتوحش را که چنانچه اشاره شد از جمله شاخصهای سلامت طبیعی هر منطقه میباشد ، جزو فرعیترین مسائل و ضروریات کشور نیز بهشمار نیاورده و حتی گاهی با تمسخر با آن برخورد میکنند . اینان ، بهعلت نااگاهی و یا ناتوانی در حل مشکلات و یا انجام مسئولیتهای خود ، اصل مهم ضرورت توجه و رسیدگی به جوامع انسانی را مطرح ساخته و با پنهان شدن در پشت این واقعیت انکار ناشدنی ، واقعیت دیگری را که از درک آن عاجزند انکار میکنند . واقعیت این است که آسیبهایی که تاکنون بر محیطزیست و بطور کلی عرصههای طبیعی این کشور وارد شده بیش از همه ، از سوی چنین افرادی است .
بگذریم ، آنچه پیش روست این که ، بیش از ده هزار راس حیاتوحش استان هم اکنون از نظر آب و علوفه در تنگنای شدید قرار دارند . اینها بخش مهمی از سرمایهها و نهادههای طبیعی استان هستند که زبانی برای دادخواهی و بیان مشکلات خود ندارند . گناهی نیز جز این ندارند که شرایط زیستی آنان در نتیجة غفلت یا ضعف مدیریت ما انسانها بهخطر افتاده است .
عدم توجه به آنچه از حیاتوحش استان باقی مانده ، چه بسا کل موجودیت این مناطق را که از دهها سال پیش تاکنون با سرمایههای ملی حفاظت شدهاند تهدید نماید . پذیرفتنی است که ادارة کل حفاظت محیطزیست استان نیز بعلت کمبود اعتبارات و امکانات ، توان رویارویی کامل با این مشکل را ندارد . بنابر این باید کاری کرد .
در چنین شرایطی بهنظر میرسد ادارة کل حفاظت محیطزیست استان ، بهعنوان مسئول اصلی حفاظت از مناطق طبیعی استان ، باید برنامهای فوری ، ضربتی و ویژه را تدوین نموده و پشتیبانی مدیریت ارشد استان و مشارکت سازمانهای اجرایی برای نجات جان حیاتوحش استان همت کند . بدون شک نقش معاونت برنامهریزی استانداری ، مدیریت بحران استانداری ، سازمان جهاد کشاورزی استان ، ادارة کل منابع طبیعی و آبخیزداری ، تشکلهای مردمی و دیگر نهادهای اجرایی مرتبط با موضوع در رویارویی با این مشکل ، از همه مهمتر است .
استان اصفهان عرصة خلاقیت و ابداع بهترین روشها در رویارویی با تأمین نیارها و یا حل مشکلات بوده و در بسیاری از این زمینهها ، پیشگام نیز بوده است . اکنون کمآبی ، عرصة دیگری برای آزمایش ما در مناطقی دور از چشم و دوربین و تبلیغات آنچنانی گشوده است . عرصهای که حضور و ایفای نقش تک تک ما در آن ، بدون شک از نظر آفریننده هستی دور نخواهد ماند .
با درود فراوان بر شما . از شما دعوت می شود از وبلاگ هنری مدیر وبلاگ نیز دیدن فرمایید : mahmoodsoltany.blogfa.com