Mahmood Soltani:
روزنامه اصفهان امروز/شماره ۳۳۹۲/ دوشنبه ۱۲ آذر ۹۷
زایندهرود
فریادی در سکوتستان
محمود سلطانی
زایندهرود ، زایندهرود ، زایندهرود . . . همه از زایندهرود میگویند. کارگر، کارمند، پیشهور، کشاورز، کارشناس، پزشک و همه و همه.
همه جا صحبت از زایندهرود است. در شهر، کوچه، خیابان، استانداری، شهرداری، محیطزیست و در هر جای دیگر.
همه جا صحبت از زایندهرود است و برهوتی که همچنان بجای تلاءلوی سیمابگون آب، در بستر آن چنگ و دندان نشان میدهد.
همه جا صحبت از زایندهرود است و نحوستی که همچنان دامن این شریان حیاتی را گرفته و رهایش نمیکند.
همه جا صحبت از زایندهرود است و سوء مدیریتی که این رودخانه را تباه کرد و همچنان بر آن سایه افکنده است.
همه جا صحبت از زایندهرود است و تجاوز آشکار معدودی سودجوی فرصت طلب که با حمایت تصمیمگیرانی بیخرد و لجوج، همچنان آب بالادست این رود را بهیغما میبرند.
همه جا صحبت از زایندهرود است و ناکسانی که تیشه بر ریشة حیات این رود و زندگی هزاران خانوادة مولد و منتفع از آن زدند و اکنون در موقعیتهای دیگر و بهتر، بیخیال این مصیبت بزرگ، روزگار میگذرانند.ا
همه جا صحبت از زایندهرود است و سکوتستانی که همچنان هیچ کس یا نهادی را همت و یارای آن نیست تا بر احیای این رودخانه مردانه پای بفشارد و حقوق از دست رفته را به آن بازگرداند.
همه جا صحبت از زایندهرود است و همچنان ضعف نظام بازرسی عملکرد نامدیران و نامسئولانی که یکی پس از دیگری آمدند و میآیند، دانسته و ندانسته نه تنها گرهی از مشکلی نمیگشایند، بلکه شیرازة کارهای موجود را نیز از هم میگسلند و میروند و هیچکسی هم آنان را بازخواست نمیکند.
همه جا صحبت از زایندهرود است و سکوت شرمآور آنان که بیست سال پیش مدیریت یکپارچة این رودخانه را تکه تکه کردند و امروز بر مسند وزارت و مدیریتهای کلان کشور جا خوش کردهاند.
همه جا صحبت از زایندهرود است و همچنان بیکفایتی ناکسانی که این رودخانه را خشک و ساکنان این حوضه را به روز سیاه نشاندند و انگشت اتهام که نه، انگشت جنایت را به سمت خشکسالی نشانه میروند.
همه جا صحبت از زاینده رود است و تصور باطل شماری از مقامات کشور و استان که با وجود زینت دادن نام و نشان خود با عناوین مهندس و دکتر، همچنان زیستبوم زایندهرود را از یک کانال آب تمیز نمیدهند و تصمیم میگیرند..
همه جا صحبت از زایندهرود است و فضایی که همچنان تباهی زیستبومی به اهمیت و گستردگی این رودخانه در آن، به قدر اهمیت برخورد دو قطار هم نیست که مقامات طراز اول کشور در بارة آن پیام مهمی صادر کنند و بر احیای آن تأکید نمایند.!!!!
آری در یک کلام، همه جا صحبت از زایندهرود است و داغ ننگی که تباه کردن این رودخانه بر پیشانی نسل ما گذاشت .
براستی سرانجام زایندهرود چه خواهد شد؟ منتظر معجزه هستیم؟ یا قرار است قوم دیگری و در زمان دیگری به داد این رودخانه برسند؟
به چه زبان باید گفت که منابع طبیعی امانتی هستند در دستان ما که باید بهنحو مطلوب به نسلهای آینده سپرده شوند؟ با چه زبانی باید این را فهماند؟ خراب کردید، درست کنید. تباه کردید، جبران کنید. بهم ریختید، ساماندهی کنید. چرا کسی پاسخگو نیست؟!!! فریاد از این سکوتستان!!
گروهی از دلسوزان این رودخانه، انتقال آب از دیگر حوضهها را راهکار حل مشکل آن میدانند. گروه دیگری چشم براه اندک بارانی هستند تا به کوهستان ببارد بلکه گناهانشان را بزداید.
سستی و سادهانگاری تا کِی؟ بیتوجهی به دشواریهای بزرگ کشور، به چه قیمتی؟ کلید حل مشکل خشکی زایندهرود که گم نشده است. راه حل این مشکل که در آسمان نیست. چرا مغلطه میکنید؟
کلید حل مشکل خشکی زایندهرود در دست دو گروه است. نخست، مردم بالادست که بجای کینورزی و سودجویی شخصی بایبد به خود بیایند و به ایران بیندیشند. دوم، مقامات فرادست، که باید همتی کنند و قاطعیتی نشان دهند.
http://esfahanemrooz.ir/63819-روزنامه-اصفهان-امروز.html