مقاله

بهوش باشیم :

پارک‌های ملی‌مان

 کاغذی نشوند  

پارک‌های ملی 

 « پارک‌ملی »  عنوان تعدادی از مناطق طبیعی تحت حفاظت ( حفاظت‌شده ) و تقریبا ً دست‌نخورده‌ای 

 است که با توجه به اهمیت ملی یا بین‌المللی که دارند با هدف بهره‌برداری‌های علمی ، آموزشی  

و تفریحی توسط دولتها مدیریت و حفاظت می‌شوند .

با تصویب قانون« سازمان پارکهای ملی » در سال 1912 در کنگرة ایالات متحدة آمریکا و  

با هدف حفظ چشم‌اندازهای طبیعی ، حیات‌وحش و بهره‌برداریهای علمی ، بهداشتی و تفریحی از  

مناطق طبیعی ویژه ،  نخستین عنوان پارک‌ملی به منطقه طبیعی « یلو استون » در این کشور داده شد .

هم اکنون هزاران منطقة طبیعی در جهان با عنوانهای گوناگون تحت مدیریت و حفاظت قرار دارند که 

 کمی بیش از هزار مورد آنها را پارک‌های ملی تشکیل می‌دهد .

در کشور ما ، در ماده 1 آیین نامه اجرایی قانون حفاظت و بهسازی محیط‌زیست و در تعریف 

 پارک‌ملی آمده است : پارک‌ملی به محدوده‌ای از منابع طبیعی کشور اعم از جنگل و مرتع و بیشه‌های 

 طبیعی و اراضی جنگلی و دشت و آب و کوهستان اطلاق می‌شود که نمایانگر نمونه‌های برجسته‌ای 

 از مظاهر طبیعی ایران باشد و بمنظور حفظ همیشگی وضع زندگی طبیعی و همچنین ایجاد  

محیط مناسب برای تکثیر و پرورش جانوران وحشی و رشد رستنی‌ها در شرایط کاملاٌ  طبیعی  

تحت حفاظت قرار می‌گیرند .

      بنابر این تعریف ، در کشور ما نیز بیش از 140 منطقة حفاظت‌شده ( بجز مناطق موسوم به شکار ممنوع  

) وجود دارد که 19 مورد آنها به عنوان پارک‌ملی شناسایی و طبقه‌بندی شده‌اند که جنگل گلستان ،  

دریاچة ارومیه و مناطق طبیعی خجیر و سرخه‌حصار ( تهران ) ، تندوره ( خراسان ) ، کلاه‌قاضی ( اصفهان 

) ، بمو ( فارس ) و کویر از جملة مهمترین و شناخته‌شده‌ترین آنها هستند .

تهدید

پدر کویرها

چرا پدر کویرهای ایران در رفت ؟

مقدمه

در برنامه رادیویی اخیر  گفت و گوی داغ سبز بحث داغی پیرامون انتقال آب رودخانه ی زاب به دریاچه ارومیه و طرح جمع آوری نمک زمینهای خشک شده ی دریاچه ی ارومیه  میان دکتر پرویز کردوانی و خانم مهندس فاطمه ظفر نژاد درگرفته که آقای دکتر کردوانی با حالتی برافروخته و ناراحت درهنگام پخش زنده خداحافظی و استودیو را ترک نمودند.

در ادامه ی بحث، آقای دکتر اسماعیل کهرم به صورت تلفنی به برنامه پیوسته و ضمن ادای احترام به پروفسور کردوانی، طرح جمع آوری نمک را - که توسط ایشان مطرح شده بود- غیرکارشناسانه و غیرعملی خواندند.
گفتنی است که آقای مهندس محمد درویش هم از ابتدای برنامه به صورت تلفنی در گفت و گوی داغ سبز مشارکت داشت که صحبتهایش چند مرتبه با واکنش دکتر کردوانی مواجه شد.

و اما

ظاهرا از زمانی که ، نمی دانیم کی ، عنوان پدر کویرهای ایران را به حضرت استاد پروفسور کردوانی ، استاد دانشگاه و چهرة ماندگار کشور داده ، امر بر ایشان بکلی مشتبه شده بطوری که گویا وجود و اعتبار خودشان را در گسترش بیابانها یا کویرها می دانند . غافل از این که عنوان داده شده ( درست یا غلط ) معنایش این است که  یکی به میدان بیاید و مدافع این حقیقت باشد که حتی با بیابانهای کشور نیز نباید نامهربانی کرد چه برسد به دیگر اکوسیستم های کشور .

می توانستیم از ایشان سپاسگزار هم باشیم که قبول مسئولیت فرموده و پدری بیابانها را پذیرفته اند .اما قرار نبود حضرت ایشان شب و روز مهمان یکی از شبکه های رسانه میلی باشند و به بیان نقطه نظریات غیرکارشناسان بپردازند و همگان بویژه سدسازان و دیگر کلنگ بدستان باصطلاح توسعه کشور را به ویرانی مملکت فرا بخوانند .

نخست انسان از چنین رفتاری از سوی یک دانشمند و چهرة ماندگار شگفت زده می شود اما با کمی تأمل می توان دریافت که ایشان راه درست زیستن به روش خود را بخوبی یافته اند . زیستن و ماندن به بهای ویرانی یک کشور .